آیا در دانشکده های پزشکی، برنامه ای برای بالا بردن سطح سلامت روانی دانشجویان وجود دارد؟
فعالیت در زمینه پزشکی با درخواست های بسیار همراه است و افراد جامعه نیز به طور قابل توجهی از فشاری بر روی پزشکان وجود دارد، بخصوص خستگی شغلی در آنها، آگاه اند. تحقیقات نشان می‌دهد که هزینه های سنگینی هم از نوع فردی و هم برای سیستم اقتصادی وجود دارد؛ برای مثال در کانادا هر ساله 200 میلیون دلار بابت این موضوع هزینه می‌شود.
فرسودگی شغلی، نوعی فرسودگی روانشناختی، از کار افتادگی و ناکارآمدی است که از قرار گرفتن طولانی مدت در معرض عوامل استرس‌زا ناشی از کار بوجود می آید. خستگی شغلی در پزشکان، همراه با پیامدهای شخصی و شغلی آن، ممکن است در واقع از دانشکده پزشکی نشأت گرفته باشد.
روند افزایشی فرسودگی شغلی در پزشکان سراسری است. افزایش خستگی شغلی در پزشکان و هزینه های مربوط به آن در سطح جهانی ثبت شده است.
امروزه محققان و اساتید به طور چشم‌گیری در مورد بهداشت روان و اهمیت درک و پیشگیری از بیماری های روانی آگاه شده اند. من به عنوان محققی در حوزه آموزش پزشکی در دانشکده پزشکی و دندانپزشکی در دانشگاه آلبرتا، چگونگی تاثیر تمرینات قبل و بعد و هم چنین در حین دوره حرفه ای را بررسی می کنم.
من با همکاری یک محقق در دانشکده تربیت بدنی در حال بررسی این موضوع هستم که چگونه انجام فعالیت‌های تخصصی و غیرآکادمیک مانند ورزش کردن ممکن است فرسودگی شغلی در دانشجویان را کاهش دهد و آنها را قادر به مقابله با چالش های علمی و عوامل استرس زا کند.
درک و جلوگیری از فرسودگی شغلی در میان متخصصانی که در حوزه هایی مانند دارو کار می کنند قبل از رسیدن به نقطه خستگی ذهنی و ترک شغل بسیار مهم است. یکی از راه های دستیابی به این هدف، در نظر گرفتن تأثیر نحوه آغاز به کار افراد است.
تلاش‌های دانشکده پزشکی برای ایجاد روش‌های بهتر برای ارتقا سطح سلامتی و مهارت‌های سازگاری دانشجویان پزشکی، مشکل فرسودگی شغلی در بین پزشکان را به طور کامل از بین نمی برد اما می تواند یک راه حل طولانی مدت برای فرسودگی شغلی بیش از هر سیاست دیگری باشد.
مشکلات از دانشکده‌های پزشکی آغاز می شود
مطالعه ای که به تازگی در آمریکا انجام شده، نشان می‌دهد فرسودگی شغلی در طی دوره های آموزش پزشکی بیشترین درجه دارد. شواهد تجربی همچنین نشان می دهد که ماه‌ها طول می‌کشد تا فرسودگی شغلی یک پزشک کمتر شود. اگر فرسودگی شغلی در دانشگاه شروع شود، احتمالاً تأثیر آن در زمان فارغ التحصیلی دانشجو و حتی در هنگام ورود به دوره های انترنی، همچنان وجود خواهد داشت.
فرسودگی شغلی در بین افراد با درآمد بالا از جمله دانشجویان پزشکی بیشتر از جمعیت عمومی است. این شواهد نشان می دهد که موفقیت بالا لزوماً نشان دهنده منابع کافی مقابله ای نیست.
پزشكان تازه‌کاری كه به تازگی موفق به انجام عمل به صورت مستقل شده اند، غالباً در مواجهه با چالش های جدید و عدم قطعيت در محيط های كار پيچيده و با ریسک بالا، این مشکلات را گزارش می‌کنند. چنین احساساتی می تواند بر توانایی پزشکان در استفاده موثر از دانش و مهارت هایشان تأثیر منفی بگذارد و در نتیجه منجر به خطاهای پزشکی و خسارت های مالی بالای پزشکان شود.
کمیته های پذیرش دانشکده پزشکی، دانشجویان با سطح تحصیلات بالا را جستجو کرده اند. بسیاری از دانشجویان موفق که وارد دانشکده های پزشکی می شوند، به ندرت با عقب افتادگی درسی یا شکست تحصیلی روبرو شده اند و بنابراین، احتمالاً تجربه و مهارت محدودی برای مقابله موثر دارند. ترس از شکست یکی از مهمترین دلایل اختلال روانی در میان دانشجویان پزشکی است.
تسلط بر ذهن
با این وجود، تحقیقات نشان می‌دهد که مقابله موثر با چالش ها یک مهارت پیشرفته است و دانشجویان پزشکی که به عنوان مثال در سالهای آموزشی خود مشغول به انجام فعالیت های ورزشی برای مثال دو و میدانی بودند، اغلب از توانایی های خود به خوبی بهره می گیرند تا از پس چالش های دانشگاهی و استرس زا برآیند.
در حالی که انجام تفریحی فعالیت بدنی روشی موثر برای کنار آمدن با استرس های تحصیلی است، اما ورزش مداوم فرصت های بیشتری را برای جوانان فراهم می کند تا بتوانند با صبر و تحمل بیشتری فعالیت در حرفه خود را ادامه دهند. داشتن ذهنیتی انعطاف پذیر ممکن است متعاقباً بر عملکرد فرد در محیط های پر استرس و پر‌خطر مانند دانشکده های پزشکی و در نهایت تمرینات در حوزه پزشکی تأثیر بگذارد.
افراد با ذهنیت مسلط‌تر می‌توانند تجربیات منفی خود را با روش‌های سازنده‌تری مدیریت کنند. آنها عقب‌نشینی درسی را شرم آور نمی‌دانند بلکه آن را فرصتی ارزشمند برای یادگیری و پیشرفت می‌دانند. ورزش کردن زمینه را برای یادگیری و گسترش چنین طرز فکرهایی فراهم می‌کند.
البته علی‌رغم فواید شناخته‌شده ورزش کردن و فعالیت‌های بدنی، مطالعات همچنین نشان داده است که شرکت دانشجویان در چنین فعالیت‌هایی و عادت‌های ورزشی آنها با ورود به دانشگاه رو به زوال است. در مطالعه ای با همکاری دانشجویان پزشکی استرالیا، اکثر دانشجویان گزارش کردند که قبل از شروع آموزش پزشکی بیشتر ورزش می‌کردند.
اگرچه ممکن است دانشجویان قبل از ورود به دانشکده پزشکی مهارت خوبی در ورزش یا دو و میدانی داشته باشند، دانشجویان در انتقال و ادامه این مهارت‌ها به محیط‌های دانشگاهی به پشتیبانی بیشتری نیاز دارند و این حمایت باید از سوی دانشکده های پزشکی، از جمله تغییر در محیط یادگیری و فرهنگ کمال گرایی باشد.
مزایای ورزش کردن می تواند در طولانی مدت در چندین سطح اثر بگذارد از جمله در سیستم های مراقبت‌های بهداشتی، پزشکان و افرادی که در حال خدمت در حوزه علوم سلامت هستند.
منبع: theconversation.com
تاریخ انتشار: April 9, 2019
ترجمه شده توسط دپارتمان آموزش پزشکی آوید